Deze maand start een grootschalig onderzoek naar het diabetesjaargesprek, als opvolger van de gebruikelijke jaarcontrole. Centraal in het onderzoek staat een nieuw gespreksmodel dat arts en patiënt moet helpen om bij de afstemming van de behandeling meer rekening te houden met de complexe context van iemands leven met diabetes.
Het model is ontwikkeld in het kader van het NDF innovatieproject Personalized Diabetes Care, dat mede wordt gefinancierd door het Innovatiefonds Zorgverzekeraars. Het project moet een structurele aanpak bieden om de zorg voor elke diabetespatiënt op maat in te richten. Het diabetesjaargesprek speelt in die aanpak een essentiële rol.
Mensen met diabetes worden eens per jaar meer uitgebreid gecontroleerd, vooral om mogelijke complicaties vroegtijdig op te sporen en te behandelen. “Die controle moet natuurlijk blijven”, zegt NDF directeur Inge de Weerdt, “maar voor de kwaliteit van zorg en leven is het belangrijk om in ieder geval ook eens per jaar verder te kijken dan alleen naar iemands lichamelijke gesteldheid. Ons gespreksmodel, dat is ontwikkeld in samenwerking met UMCU en LUMC, faciliteert het goede gesprek dat daarvoor nodig is.”
Het gespreksmodel kent vier stappen: behandelaar en patiënt bespreken allereerst de persoonlijke context van de patiënt, stellen dan doelen vast voor de komende periode, om vervolgens keuzes en afspraken over bijvoorbeeld begeleiding te maken. Het model wordt op dit moment getest op bruikbaarheid, in een pilot waaraan 25 getrainde artsen en 400 patiënten deelnemen. In 2016 gaat de pilot over in een grootschalig onderzoek naar de meerwaarde van het model, onder in totaal 2500 patiënten en 100 artsen in zowel eerste- als tweedelijn.
Dr. Inge de Weerdt: “Met deze innovatie zetten we een belangrijke stap richting zorg op maat. Daarbij gaat het niet zozeer om het managen van de aandoening als wel het toevoegen van waarde aan iemands leven met diabetes. Zorg op maat gaat over de juiste behandeling met de juiste begeleiding voor de individuele patiënt gegeven zijn actuele persoonlijke situatie. Dan kunnen, om maar een voorbeeld te noemen, de vier volgens de standaard ‘voorgeschreven’ huisartsbezoeken voor de ene patiënt te veel en voor een andere patiënt te weinig zijn. Zorg op maat impliceert: zorgen waar het moet, ontzorgen waar het kan.
“Zo ontstaat ruimte voor de behandelaar om zijn zorg te richten op die patiënten die hem het meest nodig hebben. Waarbij als belangrijk doelmatigheidsprincipe geldt, voor zowel zorgverlener als zorgvrager, dat geïndividualiseerde zorg inzet op optimale participatie: thuis, in de sociale omgeving, in de samenleving. In die zin past deze innovatie ook in de maatschappelijke trend waarin we onze focus verleggen van ziekte naar gezondheid.”
